เกี่ยวกับหนังสือเล่มนี้

ถ้าแร้งคิดว่าการเอายาไปให้เขากินแล้วเขา จะต้องรู้สึกถึงบุญคุณของเรา แร้งกำลังคิดผิดนะ มันเหมือนกับคนที่ทำดีแล้วหวังผลตอบแทนไงล่ะ เหมือนกับการทำบุญเอาหน้า หรือเที่ยวโฆษณาว่าตัวเองเป็นคนดีอย่างที่คนทุกวันนี้เขาชอบทำกัน ความดีควรจะอยู่ที่ตัวของความดีเอง การที่คนเราจะทำดีนั้น ถ้าดีจริงก็พอแล้ว ไม่จำเป็นที่จะต้องให้ใครมาบอกหรือยอมรับว่าดีหรอก ที่ผมทำกับแร้งนั้น ผมทำเพราะผม เชื่อว่ามันเป็นความดีที่ควรทำ ส่วนแร้งจะเห็นว่ามันดีแล้วนับถือผมนั้น มันเป็นเรื่องของแร้งเอง แล้วถ้าความดีมันต้องเลือกทำเฉพาะกับคนที่เขาชอบหน้าเราเท่านั้น มันจะเป็นความดีที่แท้จริงได้ยังไง?